Als familiebedrijf met een rijke historie horen we graag verhalen van klanten die al lang in het vak zitten. Hoe is hun werk veranderd de afgelopen decennia? Wat was vroeger heel normaal, maar kunnen we ons nu niet meer voorstellen? Welke producten werden er toen gebruikt, die de huidige generatie niet eens meer kent? Of zijn er juist werkzaamheden of materialen die in al die jaren nauwelijks veranderd zijn?
Een van deze verhalen van een voormalig verpleegster is te leuk om niet met jullie te delen. Gelukkig heeft ze dit voor ons op papier gezet. Heeft u zelf bijzondere anekdotes? Mail ze naar [email protected] en wie weet staat uw verhaal hier volgende keer.
Een van deze verhalen van een voormalig verpleegster is te leuk om niet met jullie te delen. Gelukkig heeft ze dit voor ons op papier gezet. Heeft u zelf bijzondere anekdotes? Mail ze naar [email protected] en wie weet staat uw verhaal hier volgende keer.
Net achttien en leerling verpleegkundige
Net achttien was ik, midden jaren 80 van de vorige eeuw, toen ik mijn eerste stappen als leerling verpleegkundige in de ziekenhuiswereld zette.
Compleet met witte getailleerde jurk, verplicht met onderrok en panty’s. Daar controleerde de hoofdzuster op, want stel je voor dat we de mannen op de 6-persoons zalen ongewild het hoofd op hol zouden brengen met onze mogelijk doorschijnende uniformen.
Net achttien, er ging een nieuwe wereld voor mij open. Mensen in al hun kwetsbaarheid die zich aan mijn handen toevertrouwden. Letterlijk in al hun kwetsbaarheid, inclusief incontinentie, bloed, sputum en alles wat er soms bij komt als je erg ziek bent. En ja, dat was wel wennen, soms spreekwoordelijk slikken en weer doorgaan…
Compleet met witte getailleerde jurk, verplicht met onderrok en panty’s. Daar controleerde de hoofdzuster op, want stel je voor dat we de mannen op de 6-persoons zalen ongewild het hoofd op hol zouden brengen met onze mogelijk doorschijnende uniformen.
Net achttien, er ging een nieuwe wereld voor mij open. Mensen in al hun kwetsbaarheid die zich aan mijn handen toevertrouwden. Letterlijk in al hun kwetsbaarheid, inclusief incontinentie, bloed, sputum en alles wat er soms bij komt als je erg ziek bent. En ja, dat was wel wennen, soms spreekwoordelijk slikken en weer doorgaan…
Kwikthermometers
Twee gebeurtenissen herinner ik me nog goed uit die eerste periode. De kwikthermometers waar we ’s ochtends iedereen mee moesten temperaturen. Na afloop van die ronde mocht ik als eerstejaars de thermometers wassen in de spoelkeuken. In overmatig enthousiasme draaide ik de warme kraan voluit open, sopje gemaakt, alles voorzichtig in het water en direct knapten de glazen thermometers in honderdduizend stukjes en vlogen de kwikbolletjes me om de oren, niet bestand tegen een temperatuur van 60 graden. 30 stuks stuk. Ik kon wel huilen en zag mijn prille carrière in gedachten al in rook opgaan.Eet smakelijk
Een paar weken later aten we ons boterhammetje op in het personeelsrestaurant. Dat luchtje aan die boterham, waar kwam dat nou toch vandaan… Het rook niet fris. Eigenlijk rook het naar het gevulde incontinentiemateriaal van mevrouw Janssen die we voor de pauze verschoond hadden. Toch nog even snuffelen. Bleek het niet de boterham te zijn, maar zat het luchtje aan mijn handen. En ja, heel goed handengewassen. Zelfs nog nagewassen met een beetje tandpasta voor het schuureffect, maar blijkbaar niet voldoende dus. Even slikken en weer doorgaan… En nee, handschoenen hadden we destijds nog niet tot onze beschikking helaas.Disposable handschoenen
Ruim 35 jaar later ben ik als projectleider verbonden aan een zorginstelling die wijkzorg levert. Ik ben o.a. verantwoordelijk voor de inkoop van de beschermende disposables. En wat een luxe dat er zoveel verschillende soorten handschoenen op de markt zijn gekomen. Fijn dat ik kan sparren met onze leverancier Carel Lurvink.Sparren over veiligheid, over allergieën, wel of geen latex, doorlaatbaarheid van micro-organismen etc. en dat zij er verstand van hebben en ik het zelf niet allemaal hoef uit te zoeken. We komen tot de conclusie dat de nitril handschoenen van hun premium A+ merk ‘CaluGloves’ volledig aan de vraag en norm voldoen. Dus laat maar komen die pallets met dozen. En ik zeg in gedachten tegen alle verpleegkundigen van de organisatie waar ik werk: Eet smakelijk straks en geniet van jullie lunch zonder geurtjes! Vroeger was alle beter? Echt niet alles hoor!